· 

Mijn kind voelt en ziet 'dingen'

 

'Ik kan niet slapen, want er is iets in m'n kamer', 'Als de juf me lang aankijkt, krijg ik zo'n raar gevoel in m'n buik', 'Die persoon vind ik heel eng'... Hoor je jouw kind regelmatig dingen zeggen waarvan je niet helemaal kunt plaatsen waar het vandaan komt? Of heb je er wel ideeën over, maar weet je niet zo goed wat je ermee aan moet?

Kinderen hebben een rijke fantasie en gaan door allerlei fases van ontwikkeling. Dat wil niet zeggen dat je daar dergelijke signalen altijd mee 'weg kunt wuiven'. Als een kind belemmerd lijkt te worden door bepaalde gewaarwordingen, is het belangrijk om na te gaan waar zoiets vandaan komt en wat er speelt. Gaat het inderdaad om een fase of gaat het om een bepaalde mate van sensitiviteit?

 

Bijzonder kind?

Ze worden in alle soorten gezinnen geboren; kinderen met een bepaalde hoge mate van sensitiviteit. En afhankelijk van het soort gezin waarin ze geboren worden, krijgen ze een bepaalde 'naam' voor hun eigenschap. 'Een gevoelsmensje, een nieuwetijdskind, een bijzonder begaafde; of een zonderling persoon. Vaak zijn de meer sensitieve kinderen dan ook 'huilbaby's', emotionele- of voor de omgeving 'gecompliceerde' kinderen. 

Kinderen (met name jonge kinderen) staan nog onbevangen in de wereld. Wat ze voelen uiten ze, al hebben ze nog niet altijd het vermogen om er in onze ogen de 'juiste of passende uiting' aan te geven. We begrijpen ze dan niet helemaal of denken niet goed te weten wat het is dat ze nodig hebben. Instinctief weet je als ouder echter veel meer dan je kunt uitleggen. Daarom handel je vaak al (onbewust) op zo'n manier dat je ergens toch wel tegemoet komt aan de behoefte van je kind. 

Maar er zijn ook zaken die je als ouder soms te boven gaan. Zij het omdat je bepaalde aspecten zelf hebt leren onderdrukken, zij het omdat je het niet herkent of zij het, omdat het je misschien wel afschrikt.

 

'Gewoon' een fase

Er zijn fases in de ontwikkeling van een kind waarin angst en fantasie een grote rol spelen. Deze fases doen zich voornamelijk voor in de leeftijd van 3 t/m 6 jaar. In deze fases kunnen kinderen misschien wat slechter slapen, meer piekeren, 'onzichtbare vriendjes' creëren of een bepaalde betekenis aan iets koppelen dat daar naar ons idee los van staat. Kinderen in deze leeftijdscategorie kunnen de fantasie dan ook nog niet helemaal van de werkelijkheid scheiden en oorzaak/gevolg ook niet helemaal doorzien. Het is dus niet nodig om je als ouder direct ongerust te maken als je kind bepaalde waarnemingen zegt te hebben, die je niet kunt plaatsen. Als je meerdere kinderen hebt, zie je deze fases mogelijk ook steeds terug en als je aan je eigen kinderjaren denkt, komen er vaak ook dergelijke herinneringen naar boven. 

Deze perioden zijn misschien niet altijd even makkelijk en vragen ook om de nodige geduld en inlevingsvermogen. Maar als het niet gaat om een fase of periode, maar iets dat constant veel impact heeft op een kind, dan vraagt het mogelijk wel om een andere benadering.

 

Meer dan een fase

Over hoogsensitiviteit wordt steeds meer geschreven, maar de meer dan gemiddeld sensitieve persoon is geen nieuw begrip. Dat er mensen zijn die van nature meer -niet tastbare- informatie waarnemen, is van alle tijden. Dat het zo langzaamaan steeds meer uit de taboesfeer komt, is daarbij een reden waarom er nu zoveel meer aandacht voor is.

Een kind dat bijvoorbeeld kleuren (aura's) om mensen waarneemt, wordt wat dat betreft eerder serieus genomen dan een generatie terug. Als zo'n kind verder niemand 'tot last' is met deze waarnemingen, dan zal zo'n kind niet gauw tegen worden gewerkt, hooguit niet helemaal serieus worden genomen. Maar kinderen die moeilijk gedrag vertonen, omdat ze zich geen weg weten met de energieën die ze oppikken, krijgen lang niet altijd de begeleiding waar ze voldoende mee kunnen.

Het trieste daarvan is dat deze kinderen hun mogelijke gave dan als een zwakte gaan zien en zichzelf niet volledig kunnen accepteren en ontplooien.

Deze kinderen zijn gebaat bij een vorm van begeleiding waarbij ze voornamelijk het volgende leren:

  • Bij wie hoort dat wat ik waarneem?
  • Wat kan en wil ik met wat ik waarneem?
  • Waarom raak ik er soms zo door van slag?
  • Wat kan ik doen als ik er zo door van slag raak?
  • Welke invloed kan ik er zelf op uitoefenen?

Je kunt kinderen heel goed uitleggen dat iedereen met bepaalde gaven (talenten) wordt geboren. De een heeft gevoel voor sport, de ander voor muziek en een ander heeft gevoel voor zaken die niet iedereen waarneemt. Dat laatste kan voor anderen soms moeilijker te begrijpen zijn, omdat mensen nu vooral nog gewend zijn te praten over zaken die iedereen kan zien en horen. Maar iets dat niet iedereen kan zien en horen, kan evengoed wel bestaan. 

 

Uiteraard is het heel belangrijk om verontrustende signalen wel serieus te nemen. Helaas kunnen bepaalde waarnemingen ook wel degelijk op een psychische stoornis wijzen. Hier kan alleen een bevoegd arts uitsluitsel over geven. 

 

In 'monsters' geloven?

Je kunt je natuurlijk ook afvragen of je een kind onbedoeld 'leert' dat alle mogelijke hersenspinsels 'echt' zijn. Dus dat 'monsters en spoken' bestaan. Onder het mom van 'wat jij voelt is misschien wel echt'.

Maar zo zwart/wit is het niet. Voorop staat dat voor het kind dat bang is voor 'monster', die monsters hoe dan ook 'echt' zijn. Ongeacht of die monsters een spinsels zijn van de fantasie, of het gevolg zijn van het waarnemen van een bepaalde 'energie'. Simpelweg zeggen dat 'iets niet bestaat', is sowieso niet de meest wenselijke aanpak. De angst is per slot van rekening toch echt, en daar gaat het uiteindelijk om. Een kind dat 'monsters' waarneemt, is op zoek naar manieren om die 'monsters' de baas te worden. Als dat kind het nodig heeft om te horen 'monsters bestaan niet', dan zal het daar ook om vragen: 'mama, monsters bestaan toch niet hè?' Ja, uiteraard kun je dan bevestigen 'nee, die bestaan inderdaad niet'. 

Maar het is wel anders als een kind blijft volhouden dat er monsters onder het bed leven. Je kunt dan iedere avond blijven herhalen dat ze er echt niet zijn, maar de angst gaat daar meestal niet mee weg.

In dat geval help je een kind door samen te onderzoeken wat 'de monsters' er doen, waarom ze er zijn, wat ze nodig hebben en wat het kind nodig heeft om er geen last meer van te hebben. En ja, dan kan het zomaar zijn dat die 'monsters' verdwijnen óf dat ze in iets veranderen dat het kind geen angst meer aanjaagt.

 

Entiteiten

Wat als je vermoedt dat je kind meer waarneemt en mogelijk energieën oppikt die een ongezonde/belemmerende uitwerking hebben? Misschien heb je er dan wel eens van gehoord of over gelezen: zogeheten 'entiteiten'. Energieën die zijn blijven hangen op bepaalde plekken en met name voor hoogsensitieve personen sterk waarneembaar zijn (visueel, auditief of puur gevoelsmatig).

Dit kunnen energieën van overleden personen zijn, maar ook energieën van gebeurtenissen. Het kunnen prettige, lichte energieën zijn, maar ook zware en drukkende energieën.

Om 'zware entiteiten' van een plek te verwijderen, bestaan er verschillende mogelijkheden en zijn er desgewenst verschillende deskundigen in te schakelen. Maar als we ervan uitgaan dat een kind met een bepaalde mate van sensitiviteit, altijd weer opnieuw met deze 'confrontatie' te maken kan krijgen; gun je deze vooral de nodige weerbaarheid en de 'tools' om hier goed mee om te kunnen gaan.

 

Je kunt je afvragen of je kinderen wel met deze materie moet 'belasten'.

Ik pleit ervoor om zo dicht mogelijk bij hun eigen belevingswereld te blijven en ze zelf betekenis te helpen geven aan hun waarnemingen en vervolgens samen uit te zoeken wat er nodig is om belemmeringen op te heffen.

Dat kan per kind dus sterk verschillen en is ook leeftijdsafhankelijk. Maar ook hier kun je spelenderwijs heel veel bewerkstelligen. Samen een plan maken, samen uitzoeken wat werkt en betekenisvolle rituelen uitvoeren, de krachtige woorden en symbolen van het kind zelf voorop stellen en steeds terug laten komen als leidraad. Door een kind te betrekken bij de oplossing van diens probleem, leg je echt niet per definitie de zwaarte van de verantwoordelijkheid bij het kind; maar vergroot je vooral het besef van de eigen kracht en competentie. Kinderen groeien enorm in zelfvertrouwen, als hun eigen briljante plan (met de juiste ondersteuning) ze helpt te bevrijden van hun angsten.

 

Door: Silvana Trivieri

www.lievemaan.nl 

Mocht je op zoek zijn naar ondersteuning voor jouw kind op dit gebied, neem vrijblijvend contact op om af te stemmen wat ik eventueel kan betekenen.

 


Reactie schrijven

Commentaren: 8
  • #1

    Patrick (donderdag, 16 december 2021 17:05)

    Ik heb een vraag mijn zoon ziet dingen en blijft het volhouden een monster met lange haren hij is echt bang wat kunnen we doen ?

  • #2

    Silvana (Lieve Maan) (donderdag, 16 december 2021 19:56)

    Reactie:
    Beste Patrick,
    Het is moeilijk om aanvullend advies te geven zonder de leeftijd van jouw zoon te weten en andere achtergrondinformatie te hebben.

    Belangrijkste is om samen met hem (of met hulp) uit te zoeken wat ‘het monster’ volgens hem komt doen en wat er nodig is om deze weer weg te sturen.

    Als het niet om de bekende ‘angstfase’ gaat, zijn er mogelijk spanningen in de omgeving die hij voelt of zelfs overneemt.

    Stel jezelf de volgende vragen:
    -Is dit er altijd geweest of sinds kort?
    -Ziet hij het op bepaalde tijden en plekken of zo’n beetje overal?
    -Spelen er zaken waar hij het zwaar mee heeft die verwerkt willen worden?
    -Als er spanningen in zijn omgeving hangen die zich op deze manier voor hem manifesteren? Kan hier iets aan gedaan worden?

    Als er geen sprake is van een angstfase, ingrijpende gebeurtenissen of spanningen; probeer dan eens een afscheidsritueel met hem te bedenken. Wat heeft ‘het monster’ nodig om weg te gaan? Zullen we dat samen verzinnen en uitvoeren?
    Maak het vooral een leuk en niet zozeer spannend ritueel.

    Vermoed je dat er meer aan de hand is, bijv. dat er in huis een zware energie vastzit, of dat jouw zoon ergens mee zit waar je als ouder(s) in vastloopt, overweeg dan deskundige hulp op dit gebied.


    Vriendelijke groet,
    Silvana

  • #3

    Lilian (maandag, 29 januari 2024 21:31)

    Hoi,
    Mijn zoontje van 3 zegt dat hij op zijn slaapkamee visjes ziet.. hik wilt daar nu dus ook niet meer slapen.. de visje zouden hem plagen/ kietelen..

  • #4

    Silvana (Lieve Maan) (maandag, 29 januari 2024 22:17)

    Reactie:
    Dank je voor je berichtje Lilian. Je vraagt niet direct om een advies, maar ik geef het volgende toch even mee:

    Je kunt eventueel spelenderwijs samen verzinnen hoe de visjes weer ‘weg kunnen zwemmen’. Maak het iets leuks om te doen. Ze samen zogenaamd vangen in een kom water en dan ergens vrijlaten bijv.
    Een simpel versje samen opzeggen voor het slapengaan waarin de visjes weer weggaan naar een mooie blauwe zee bijv.
    Wat het ook maar is dat jouw zoon een fijn en veilig gevoel geeft.
    Niet te lang of heel uitgebreid, dat maakt het onnodig ‘groot’. Mogelijk gaat dit om een fase die niet ongewoon is bij zijn leeftijd.

    Mocht hij echt ergens jeuk hebben, dan kan hij dit ook zijn gaan linken aan bijvoorbeeld een droom over visjes. Dit kun je eerst uitsluiten.

    Dit is wat ik zonder verdere achtergrondinformatie kan meegeven…

    Vriendelijke groet,
    Silvana

  • #5

    Ilse (donderdag, 22 februari 2024 20:26)

    Hallo
    Mijn zoontje van 4.5 wil al een tijd niet op zijn eigen kamer slapen hij verteld mij dat er kabels uit de muur komen die hem pakken als hij slaapt, ik heb hem al gevraagd hoe we dat kunnen oplossen maar hij word alleen maar heel erg verdrietig. Ik vroeg mij af of ik dit heel erg serieus moet nemen of is dit ook een fase wat bij deze leeftijd hoort?
    Alvast bedankt

  • #6

    Veronique (zondag, 25 februari 2024 21:27)

    Ik heb een vraagje mijn zoontje van bijna acht. Zegt al een tijd je vaker ik voel me iemand anders.. maar nu zegt hij ik voel me bij iemand anders. Het belemmerd hem erg. Hij is heel erg gevoelig voor het spirituele. Maar ik kom er niet achter bij wie hij is. Nu zei hij iemand met een raar gezicht en beetje Japans. Graag tips

  • #7

    Silvana (Lieve Maan) (zondag, 25 februari 2024 22:42)

    Reactie voor Ilse:

    Het kan om een fase gaan, maar dat is vaak pas te zeggen als het weer voorbij is. Belangrijkste is om in de gaten te houden in hoeverre hij er door belemmerd wordt in zijn functioneren (qua stemming en slaap bijv.).

    Die kabels waar hij het over heeft, kunnen ook een uiting zijn van iets dat hem figuurlijk aangrijpt. Je noemt 'verdriet' en niet zozeer angst. Je zou kunnen nagaan of hij ergens verdrietig over is, spanningen opbouwt of zwaarte van zijn directe omgeving aanvoelt. Hij is nog vrij jong en dat maakt het ook lastig om dit soort zaken onder woorden te brengen, laat staan te begrijpen.

    Mogelijk kan het helpen als je hem voor het slapen in een ontspannen staat kunt brengen, in zijn eigen kamer op een manier die hij prettig vindt (massage, muziekje, geleide meditatie voor kinderen, zacht lampje, etc).

    Ik hoop dat je wat meer helderheid kunt verkrijgen en hij zich weer prettiger in zijn kamer gaat voelen.

    Vriendelijke groet,
    Silvana

  • #8

    Silvana (Lieve Maan) (zondag, 25 februari 2024 22:52)

    Reactie voor Veronique:

    Belangrijk is om na te gaan op welke manier het hem belemmert. Als dat duidelijk is kan je nagaan wat hij nodig heeft. Belemmert het hem omdat het hem angst aanjaagt, omdat het vragen bij hem oproept, omdat hij voelt er iets mee te moeten doen, of dat het hem afleidt in zijn dagelijkse gang van zaken? Ik kan dat niet opmaken uit je bericht.

    Vaak denken we dat kinderen die heel 'openstaan' voor dit soort zaken zich moeten leren afsluiten, maar dat is niet altijd zo. Soms kunnen ze leren hoe dit in hun leven een plek kan krijgen en wat ze er wel en niet mee 'hoeven'.
    Als dit iets is dat verder gaat dan een 'fase' en je het gevoel hebt dat hij er ondersteuning bij nodig heeft, kun je overwegen hiernaar op zoek te gaan.

    Ik wens jullie het beste hiermee.

    Vriendelijke groet,
    Silvana